Mislukt experiment met kleur

Door een verbouwing bij de buren zat ik ineens met een nieuwe schutting. Er moest een verfje op, maar wat? De oude schutting was roomwit en sloot aan bij het traditionele groen en wit van ons huis. Maar ik wilde wel eens iets anders.

Vorig jaar hebben we een pergola gemaakt achter de bijkeuken die al aardig begroeid raakt met twee druiven. Om in de mediterrane sfeer te blijven, besloot ik de schutting terracotta te verven. Ik vond het resultaat erg mooi: het warmoranje combineerde prachtig met het groen van de planten en met het donkerrode blad van Dahlia ‘Bishop of Landaff’. Een week later viel er een tuintijdschrift in de bus met daarin een artikel over gekleurde tuinmuren. De foto’s van gele, rode, terracotta en zelfs paarse muren zagen er prachtig uit en ik voelde mij gesterkt in mijn keuze.

Maar na een tijdje begon het toch te wringen. De terracotta schutting trok wel erg veel aandacht. Zittend onder de pergola, kijkend naar de schutting, vond ik het nog steeds mooi, maar vanuit het huis de tuin inkijkend was de harmonie weg. Het contrast met de rustige sfeer in de tuin was te groot. Er moest iets gebeuren. Toch was ik nog niet zo ver dat ik het idee van een kleurtje op wilde geven, dus koos ik na veel dubben voor een mooie grijsblauwe tint die beter bij de beplanting zou passen. Hiervan zag ik al meteen dat het een ramp was. Hoe zorgvuldig ik de kleur ook had uitgekozen, de schutting was veel te blauw geworden. Daarna heb ik het experimenteren opgegeven en de schutting is nu weer gewoon roomwit, passend bij het traditionele groen en wit van het huis.

Een duur en arbeidsintensief, maar leerzaam experiment. Om te beginnen heb ik ervaren hoe moeilijk het is om een kleur van een klein kleurkaartje uit de verfwinkel te ‘vertalen’ naar een schutting van drie meter lang. Op grote oppervlaktes wordt de kleur veel intenser.

In mijn tuin spelen planten de hoofdrol. Het hele jaar door zijn er telkens weer andere planten die de aandacht naar zich toe trekken. Het was een vergissing om voor zo’n opvallende kleur te kiezen, omdat ik daarmee de hoofdrol aan de schutting heb gegeven, terwijl er voor de planten maar een bijrol overbleef. De rust en de harmonie in de tuin waren weg.
Achteraf gezien had ik het natuurlijk allemaal wel kunnen weten. Het gebruik van opvallende kleuren is de laatste jaren een trend geworden in architectentuinen. Kleur is dan een van de ontwerpelementen en geïntegreerd in het geheel. En dat kan heel mooi zijn, maar zoals de foto’s in het tuintijdschrift ook laten zien, zijn dat altijd heel strakke moderne tuinen met veel verharding en weinig beplanting. In onze oude buurt past dit soort tuinen helemaal niet. Hoe kleiner de tuin, hoe belangrijker het is om te zorgen voor rust en dat bereik je door niet te veel verschillende materialen en kleuren te gebruiken.