Daglelies

Van sommige planten weet ik niet zo goed wat ik er van moet vinden. Zoals de daglelie. Een van de sterkste tuinplanten die er zijn, maar vind ik hem mooi? Soms wel, maar soms ook helemaal niet. De daglelie is geen lelie, maar wordt zo genoemd omdat de bloemen lijken op die van lelies. Maar in tegenstelling tot die van lelies, bloeit elke bloem maar één dag. Vandaar de Latijnse naam Hemerocallis, van het Griekse hemera, dag en kalos, mooi: mooi voor één dag. Gelukkig maakt de plant wel een groot aantal bloemstengels met veel knoppen, zodat hij wel een week of zes kan bloeien. Toch is dit een nadeel. De uitgebloeide bloemen zien er niet appetijtelijk uit en vallen niet direct van de plant. Eigenlijk moeten die dus elke dag met de hand worden verwijderd. Ondanks de vele hybriden die er inmiddels in omloop zijn, is het nog niet gelukt om zelfreinigende planten te kweken. Het blad is grasachtige en vormt mooie pollen. Op de wortels zitten vlezige bulten die dienen als voedselreservoir. Daardoor loopt het blad al heel vroeg in het voorjaar uit. Het is dan fris lichtgroen van kleur, wat mooi combineert met allerlei voorjaarsbolletjes.

Chinees
Hemerocallis komt oorspronkelijk uit China en werd daar ver voor onze jaartelling al gekweekt als voedsel en medicijn. Via de handelsroutes werd de plant meegenomen naar Europa. Clusius beschreef al een aantal soorten in de zestiende eeuw. Kolonisten namen de plant weer mee naar Amerika. De eerste kruisingen ontstonden aan het begin van de negentiende eeuw. Sinds het midden van de vorige eeuw is het aantal cultivars enorm uitgebreid. In Amerika is het verzamelen en ontwikkelen van nieuwe vormen en kleuren een enorme rage geworden. The American Hemerocallis Society heeft momenteel 69.257 cultivars geregistreerd. Voor de nieuwste soorten worden honderden dollars betaald. De botanische soorten zijn kleinbloemig en geel, oranje of roze. Vaak hebben ze een heerlijke geur. De nieuwe daglelies hebben grote bloemen in allerlei schakeringen van wit, geel, oranje, rood, roze en paars. De bloemen kunnen ook meerkleurig zijn, met verschillende patronen van vlekken en strepen. De vormen variëren van bijna rond tot de nieuwste spider-vormen met heel smalle bloemblaadjes. Gevulde bloemen en rafelige randjes horen ook nog tot de mogelijkheden. Maar geuren doen ze niet meer.

Niet nodig
Voor mij hoeft het niet, al die drukte. Het mooist vind ik de kleinere bloemen in één kleur, met alleen een groene keel, en een echte lelievorm. Door hun grootte vallen de bloemen toch al op in de border en de bonte vormen trekken teveel de aandacht naar zich toe. Een goed uitgekozen daglelie kan echter een bijzonder accent geven aan een border. Het grasachtige blad is heel smal of wat breder en contrasteert mooi met het blad van andere planten. Jammer is dat bij sommige planten het blad niet mooi overhangt maar wel geknakt lijkt, wat er een beetje treurig uitziet. Het is dus belangrijk om bij de aanschaf van een Hemerocallis niet alleen op de vorm en kleur van de bloem te letten, maar ook op het blad. Laatbloeiende soorten hebben de voorkeur, want na de bloei wordt het blad vaak lelijk. Bij de vroeg bloeiende soorten kan het blad afgeknipt worden tot op tien centimeter en als de plant dan vertroeteld wordt met mest en water, maakt hij weer mooi nieuw blad en bloeit hij in het najaar nog een keer.

Salade
Daglelies staan het liefst op een zonnig plekje in vochtige grond, maar minder gunstige omstandigheden worden goed verdragen. Het kan dus heel mooi zijn, daglelies in de border. Of lekker in de moestuin: de bloemen zijn knapperig en smaken licht zoet, heerlijk in een salade.